آمدن بهارمبارک

بوى بهار می‌آید، بوى نوروزى پرشکوفه،

 هواى تازه ی این روزها

و جوانه‌هاى روییده بر شاخه‌ها گواه رسیدن بهار است.

بهار در ترانه ،احساس قصّه ی ماندگاریست،

 تولدیست در سرای زیبای عاطفه و شعریست در سایه ی روشن مهر .

می توان نبض امید را در سرزمین شکفتن احساس کرد

و گل واژه ی ایام را در گذر گاه خاطرات به یاد آورد .

بهار نغمه ی موزون باران است ,  جرعه ای از ترنّم آبی عشق ,

روحی است که دل را در ساحل حضور به خلوت می آراید .

 نسیم مهر در کوچه های محبّت نوید عشق می دهد

 و آهنگ نفس های بهار ,

 رویا را سرشار از شکوفه می کند .

عمریست در بهار که خلوتگاه حضور در آن مانده است ,

و نهال احساس در آن غزل عشق می سراید.

بهار شکست غم در بغض امید است و تجلی گاه مشتاقان .

 غبار دل را در باران باید شست

و صدای جویباران را در وسعت رهایی زمزمه کرد .

  اندیشه ایست در معبر تنهایی ,

این نگاه آسمان است که در خلوت عشق ,

رویای  بی نهایت ذهن را در ساحل آرزو به زیبایی ستاره باران می کند .

 بهار سرفصلی است در روزهای زندگی ,

افقیست از دریچه ی عا طفه ها .

نوای محبّت بهانه ایست در تصوّر مهتاب ,

بهار است که آسمانی میکند حدیث یار را در خلوت افکار .

       دوستان آمدن بهار مبارک